Όλα αυτά τα αληθή δεν τα βλέπατε συμβαίνοντα επί δεκαετίες και στην Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν Κων/λει ; και το οφφίκιον με τέτοιες διαδικασίες και τυπικό δεν επενεμήθη;;;

Θα μού επιτρέψετε, σάς παρακαλώ, από τη θλιβερή παραπάνω διαπίστωσή΄σας περί των ''μαυροκόρακων ιερέων'', όπως τους χαρακτηρίζει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, και που δυστυχώς, φαίνεται να είναι ο κανόνας, να αναφερθώ σε έναν από τους πλέον σημαντικούς Έλληνες Μητροπολίτες, ο οποίος έζησε όλη τη ζωή του ως λάθρας βιώσας, του οποίου η μόρφωση βασίστηκε μεταξύ της θύραθεν και χριστιανικής παιδείας, διδάκτορος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συνέχισε τις μεταδιδακτορικές σπουδές τους στα Πανεπιστήμια της Σορβόννης και του Καίμπριτζ , εξελέγη Μητροπολίτης, μετά την πτώση της Δικτατορίας, και διαποίμανε τη μικρή του Μητρόπολη του με σύνεση και σοφία, μόνος ολότελα μόνος, χωρίς τη συνοδεία διακόνων και μανδαρίνων, αυλοκολάκων και ηλιθίων,καθιστώντας την σε πρότυπο μητροπόλεως, όπου επί τριάντα ολόκληρα χρόνια παρήγαγε σημαντικό επιστημονικό, συγγραφικό και εκκλησιαστικό έργο, με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο. Αυτόν τον εξαίρετο κι αθόρυβο Μητροπολίτη, τον συνόδευαν τα ακόλουθα προσωνυμία; '' Ο φτωχούλης του Θεού'' κι ''Ο Μητροπολίτης των τρόλεϊ'', συνώνυμα του απλού κι ασκητικού του βίου. Ήταν ο Μητροπολίτης που δεν διέθετε αυτοκίνητο και προσωπικό οδηγό και χρησιμοποιούσε για τις μετακινήσεις του λεωφορείο.Ήταν ο Μητροπολίτης που δεν έμενε δε πολυτελείς βίλες και μέγαρα κι ούτε διέθετε προσωπικό υπηρετικό, αλλά έζησε μόνος σύμφωνα με τις χριστιανικές παραδόσεις, που συνεχώς υπενθυμίζουν με το διδακτικό τους λόγο, την προσήλωσή μας σε διαχρονικές αξίες, όπως ο απλός και λιτός βίος, όπως τον ενστερνίστηκε σε όλη τη ζωή του, ο Μητροπολίτης Σιατίστης και Σισανίου Σεβασμιώτατος ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΟΜΠΟΣ, o οποίος αποτελούσε το δοξαστικό των μοναχών του Αγίου Όρους κι όχι μόνο. Ευτυχώς, τον σοφό αυτό Επίσκοπο τίμησαν εν ζωή Καθηγητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την πάλαι ποτέ Νομαρχία Κοζάνης, οι οποίοι και επιμελήθηκαν και εξέδωσαν τον πολυτελή τόμο για τη ζωή και το έργο του Μητροπολίτη ΑΝΤΩΝΙΟΥ, με τίτλο ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ. Με αφήνουν παντελώς αδιάφορο όλοι οι άλλοι μητροπολίτες, γελοιογραφίες και παραδείγματα προς αποφυγήν για όλους μας, τους οποίους μόνο σκωπτικά δύναμαι ν' αποφύγω, χρησιμοποιώντας πολλές φορές τη σάτιρα και τους γέλωτες, ώστε ν' απομακρυνθώ από τις νοσηρές εστίες τους.

Αν πουμε για παραδειγμα οτι εζησε αυτος που εκανε αυτον που αναφερεις να ζει με τη χριστιανικη ''παιδεια'', και να ρωτησουμε, αν θανατωνανε αυτον τον Ιουδαιο με λιθοβολισμο, η με αποκεφαλισμο, θα προσευχοσασταν τωρα σε λιθαρια η σε λεπιδες ξιφων;
Οι τεμενοι σας θα ειχαν στη σκεπη τους τεραστιους λιθους η ξιφη, και κατα συνεπεια και συμφωνα παντα με τη χριστιανικη παραδοση θα τα κρεμουσατε και στη δερη σας ως περιδεραια;
Ισως προτιμοτερο θα ηταν να αποφυγεις πρωτα αυτα τα καταγελαστα παραδειγματα και απο αυτες τις νοσηριες, και τα αλλα θα ερθουν απο μονα τους.
Και κατι που θα σου φανει πολυ χρησιμο, στην ελληνικη γλωσσα, η οποια ειναι διαστρεβλωμενη απο τους αγυρτες χριστιανους, το ιερος, η ιρος, εχει την ιδια σημασια με το ιεραξ, η ιρηξ [γερακι].
Ασμενως.

Εχω σέ bdf τό βιβλίο "Η Ανατολική Μεσόγειος ώς Ευρωπαϊκή Ιστορία"

Αν κάποιος τό θέλει πολύ ευχαρίστως νά τού τό στείλω . dozas33@yahoo.gr

Αγαπητέ κ. Χ. Γιανναρά.
Το άρθρο σας αυτό στη γενική του θεώρηση, όχι στις λεπτομέρειές
του και στο εικαστικό υπόβαθρο «σε τόπο άγιο», αποτελεί συνηγορία της θεωρίας μου ότι «διανύουμε τον Μεταμεσαίωνα και Νεομεσαίωνα
των τελευταίων 600 χρόνων», με το πρώτο συνθετικό της σύζευξης αυτής τον «Μεταμεσαίωνα» ως χρονικό, και το δεύτερο συνθετικό «Νεομεσαίωνα» ως ποιοτικό.

Σεβαστέ και αγαπητέ Δάσκαλε,

Με ειλικρινές και ταυτόχρονα οξυδερκές βλέμμα, κανείς δε θα μπορούσε να μην έχει διαπιστώσει και να μην συνομολογήσει όσα η παρούσα επιφυλλίδα καταγράφει.
Όμως δε μπορεί να μην προβεί και σε κάποιες κριτικές επισημάνσεις:

1η. Στον σύγχρονο εκκλησιαστικό χώρο έχουμε -ελάχιστα-"διδακτορικά" που όντως μαρτυρούν και φανερώνουν το γεγονός της θεανθρώπινης Α-λήθειας στην κάθετη και οριζόντια διάστασή της, έμπλεα αγάπης- χαράς - ειρήνης , θυσιασιαζόμενης αυταπάρνησης και δημιουργικής ανα-γέννησης του ανθρώπου και του πολιτισμού του.
Τα περισσότερα "διδακτορικά" , καθίστανται απλώς εφαλτήρια για τη διοίκηση και νομή της "εκκλησιαστικής" εξουσίας με όλα τα χαρακτηριστικά που "βδελύσσεται" η γραφίδα του Άρχοντος της Μ.Τ.Χ.Ε. κι εμείς, συνάμα.
( Συγχαρητήρια για την Πατριαρχική Τιμή)
Το "διδακτορικό" ,δεν είναι αναγκαία συνθήκη ,δοθέντος ότι ο Ιησούς Χριστός ,ακριβώς τα "μωρά του κόσμου εξελέξατο ίνα τους σοφούς καταισχύνη"(Παυλος) ήτοι διαλεξε αλιείς αγραμμάτους για να διαδώσουν το μήνυμα του ευαγγελίου της Αναστάσεως ("επειδή καὶ ᾿Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ ῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, ᾿Ιουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ῞Ελλησι δὲ μωρίαν,")
Η έλλειψη θύραθεν παιδείας ,για παράδειγμα, δεν εμπόδισε σε τίποτε τον Άγιο Σπυρίδωνα επίσκοπο Τριμυθούντος να μεγαλουργήσει και να συμπρωταγωνιστήσει, κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, με μεγάλη αποτελεσματικότητα και παραστατική ενάργεια, δίπλα στον μορφωμένο Μέγα Αθανάσιο εξ Αλεξανδρείας το βασικό θεμελιωτή του Σύμβολου της πίστεως.
Ούτε ικανή συνθήκη είναι το διδακτορικό για τη μαρτυρία της Αναστάσεως, έναντι της φθοράς και του θανάτου ,ε ά ν δ ε ν εμφορείται από το Πνεύμα της Αληθείας αλλά συμφύρεται με το πνεύμα της Πονηρίας και διαφθείρεται από αυτό. Διαιωνίζοντας έτσι τη φθορά.( άλλως τε, "πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται. Πλάτωνος, “ Μενέξενος” 347a)
Άρα σωστά τίθεται η απουσία πραγματικής μοναχικής άσκησης και προπαιδείας στους επίδοξους ιεράρχες και πολύ ορθά γίνεται λόγος για τους αρχιμανδρίτες , όχι κάποιας ιεράς Μονής αλλά της σπιτικής "μάνδρας" ( δηλ του ατομικού σπιτιού με το μαντρότοιχο του!)
Στο σημείο αυτό βεβαίως εμπίπτει και χρήζει ιδιαίτερης κριτικής και αναστοχαστικής ματιάς ένα κεφαλαιώδες ζήτημα . Αυτό της αυθεντικής άσκησης και μαθητείας στην Παράδοση της Εκκλησίας σε διάκριση από την ψυχοπαθολογική παραχάραξη και διαστροφή της.
( Με τα δικά σου, τίμια και πολύτιμα λόγια :" Η αγάπη του Θεού, παρά τις διάστροφες ερμηνείες που της δίνουν οι άνθρωποι ,υπάρχει και είναι μανική για τον κάθε άνθρωπο ")
Εν ολίγοις, νομίζω πως το πρόβλημα στους μητροπολίτες δεν είναι - κυρίως- και τόσο γνωστικό όσο - πρωτίστως - ψυχολογικό , Πνευματικό & ασκητικό.

2η. Περ΄ από τη διαπίστωση " Ασυγκρίτως οδυνηρότερη από την πλημμυρίδα της ανικανότητας και φαυλότητας, είναι η παραλυτική ατολμία της ποιότητας" , ανάγκη είναι να λεχθεί με σαφήνεια τί ενδεχομένως θα μπορούσε να τολμηθεί εμπράκτως εκ μέρους της ολιγάριθμης ποιότητας .
(Και βέβαια δε ζητώ ρετσέτες και συνταγές, γνωρίζοντας την απέχθεια σου γι αυτές).

εις επίρρωσιν των επισημάνσεών μου
(περι "διδακτορικών" ,παράδειγμα Αγ.Σπυριδωνος ,παραχάραξη άσκησης και μαθητείας )

με τον ιδικό σου καίριο λόγο, Δάσκαλε

Πατρότητα και παιδαγωγία (Χρ. Γιανναράς, 8/3/΄19)
https://www.youtube.com/wat...

<<Το εμπόριο ναρκωτικών υπολογίζεται ότι αντιπροσώπευε 200 εκατ. ευρώ το 2016, το λαθρεμπόριο τσιγάρων οδήγησε σε απώλειες φόρων 431,8 εκατ. ευρώ την ίδια χρονιά, η παράνομη διακίνηση μεταναστών απέφερε έσοδα 367 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για εγκληματικές δραστηριότητες οι οποίες μαζί με τα εγκλήματα διαφθοράς, τις ληστείες, τα οικονομικά εγκλήματα και τις φορολογικές παραβάσεις συνδέονται με το «παράπλευρο» μεγάλο έγκλημα του ξεπλύματος χρήματος, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των ελληνικών αρχών, τις οποίες επικαλείται η έκθεση της Ομάδας Χρηματοοικονομικής Δράσης (FATF) κατά του ξεπλύματος «μαύρου» χρήματος και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.>>

As "unsigned" proved a few years ago MV=PY, is an accounting identity. In other words money does not grow on trees. The 200 million quoted above represent the theft of legal tender from producers and consumers. That means that olive oil prices instead of 6 euros per liter/kilo ar 1.90. But the narcotic drugs called cannabis, Malana Bomb, was declared a legal substance and what is a poison intended to destroy medicine was called a medicinal treatment. That is what the parliament of "ideal husband" carried out.

Άλλου άσχετου παπά ευαγγέλιο.....

Do you think money grows on trees? Is money a medium of exchange, is exchange of goods and services a means of destroying Hippocratic Oath? If you think that the 200 million of narcotics money is anything - that is legal tender - ; but theft of legal tender; you have to conclude that exchange and the means of exchange -legal tender - is the means of destroying Hippocratic Oath, a reductio ad absurdum. The truth and nothing but the truth.

Η Ιεροσύνη, είναι ένα πνευματικό αξίωμα και μια πνευματική εξουσία δοσμένη από τον Θεό, όπως άλλωστε από τον Θεό δίδεται και κάθε εξουσία του κόσμου και χαρίζεται σε ορισμένους ανθρώπους με λόγους και κριτήρια που μόνο ο Θεός γνωρίζει και αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι αυτή καθορίζεται από κάποιους ανθρώπους, στην πραγματικότητα το Άγιο Πνεύμα επιλέγει εκείνους που θα την υπηρετήσουν.

Έτσι, η Ιεροσύνη όπως λανθασμένα ίσως κάποιοι νομίζουν, δεν είναι αξίωμα και εξουσία με την κοσμική σημασία, αλλά με την πνευματική, διότι σκοπός εκείνου που την υπηρετεί είναι η τέλεση των Ιερών Θείων Μυστηρίων και η διακονία του λαού του Θεού με πνεύμα θυσίας, ταπείνωσης, αγάπης και διάκρισης, ώστε ο λαός του Θεού να αγιασθεί και να οδηγηθεί με ασφάλεια στην Ουράνια Βασιλεία του Θεού.

Γι’ αυτό, δεν επιτρέπεται σε κανέναν και ιδιαίτερα στους πιστούς ορθόδοξους χριστιανούς να κρίνουν και να κατακρίνουν κανέναν Ιερέα ή Επίσκοπο για οποιονδήποτε λόγο και με οποιονδήποτε τρόπο, παρά μόνο για θέματα πίστεως, διότι ο Μόνος που έχει δικαίωμα να έχει γνώμη για την διακονία τους είναι Εκείνος που τους ορίζει, δηλαδή ο Θεός, που μάλιστα τους κρίνει αυστηρότερα από κάθε άλλο άνθρωπο.

Τι λες ρε πατερ;; Δεν επιτρεπεται σε κανεναν να κρινει κανεναν παπα;!! Ποιος σας διορισε δερβεναγες πανω απο τα κεφαλια μας; Αμα ζειτε αναμεσα μας και περνανε λεφτα απο τα χερια σας θα σαν κρινουμε οσο θελουμε. Αμα δε σας αρεσει κλειστειτε στα μοναστηρια σας, καντε εκει μεσα οτι θελετε και μην ξαναβγαινετε.

Σωστά εντοπίζεται από εσάς το περί λειτουργήματος, κάτι που η πλειοψηφία του κοινού του αρθρογράφου αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την πληρότητα του . Ακόμα και ο αμαρτωλότερος των Ιεραρχών, γίνεται αγωγός θείας Χάριτος στους κοινωνούντες αξίως πιστούς και σε όσους δεν γνωρίζουν τυχών αποδεδειγμένα και παγιωμένα τυχών αιρετικά φρονήματα.
Μοιάζει με το καλώδιο βέβαια και όχι με τον αγιασμένο κληρικό πού είναι συσσωρευτής θείας Χάριτος. Αλίμονο όμως αν πιστεύουμε ότι κάθε αρχιερέας ήταν θεούμενος πριν την εκλογή του ή ότι ο καθένας από αυτούς θα αγιάσει. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ανάμεσα σε άλλους, ξεκαθαρίζει στις διδαχές του την δυσκολία σωτηρίας των κληρικών των τελευταίων αιώνων.
Η επισκοπική εξουσία λοιπόν, λόγω και της αυστηρότητας της Κρίσης, μοιάζει περισσότερο με ηλεκτρική καρέκλα προσωρινής πολυτέλειας κατά περιπτώσεις. Είναι όμως λάθος η προέκταση που δίνεται περί θεοπροβλήτων Ιεραρχών και εκλογές του Αγίου Πνεύματος. Ίσως καλύτερα να πούμε ανοχή του Αγίου Πνεύματος. Διαφορετικά είναι σαν να λέμε ότι τους αμέτρητους αιρετικούς Ιεράρχες, όχι μόνο στην εποχή μας αλλά και καθόλη την εκκλησιαστική ιστορία , το Άγιο Πνεύμα είχε φροντίσει για την εκλογή τους. Είναι άλλωστε γνωστό το πρόβλημα της εκλογής των Ιεραρχών από τα παλιά χρόνια και έχουν γραφτεί πολλά από έγκυρες ορθόδοξες και όχι αιρετικές γραφίδες, όπως η παρούσα του αρθρογράφου. Πέρα από τους τόνους ειρωνείας στο λειτούργημα της μυστηριακής ιερωσύνης , το χαρακτηρισμό του κηρύγματος της διαχρονικής αλήθειας ως προπαγάνδα και την διαφαινόμενη απιστία στην ανάσταση του Χριστού και τη Δευτέρα Παρουσία, υπάρχει μία δόση αλήθειας μέσα στον ανεπτυγμένο ψέμα. Ο αρθρογράφος, από κοσμικής απόψεως, εφάπτεται στο συγκεκριμένο σημείο με τη στηλίτευση του θέματος της αξιοσύνης των Ιεραρχών από πραγματικά ορθόδοξους. Παράλληλα με τα κοσμικά του κριτήρια αξιοσύνης, αναγνωρίζει τουλάχιστον την μοναστική άσκηση και αρετή ως έτερο κριτήριο. Αυτό το κριτήριο είναι και το σημαντικότερο στο λειτούργημα πέρα από τους ακαδημαϊκούς τίτλους και άλλες ικανότητες.
Ένα παράδειγμα είναι ο άμεσα πρώην Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, μακαριστός Δημήτριος. Το άλλο άκρο είναι ο σημερινός κάτοχος του θρόνου, που τυγχάνει καταπληκτικής μόρφωσης και εμπειρίας και μακρόχρονης θητεία δίπλα στον προκάτοχό του. Παρόλα αυτά όπως είναι γνωστό σε μεγάλη μερίδα, μάλλον πλέον πασίγνωστο στον ορθόδοξο κόσμο, οι ικανότητες μπορεί να λειτουργήσουν αρνητικά και εκκοσμικευμένα , αντί να υπηρετήσουν τη διαχρονική αποστολή της Εκκλησίας και της αλήθειας.

Αγαπητέ κ. Χ. Γιανναρά.
Σας έγραψα δύο (2) σχόλια, το πρώτο, και το δεύτερο κατά την κρίση μου
διορθωμένο, για ό,τι υπέθεσα πως δεν γίνεται δεκτό από τη λογοκρισία. Απορρίφτηκαν και τα δύο. Απόλυτα ήρεμος και με το σχετικό δικαιολογημένο μειδίαμα, γνωρίζω σε σάς και στους συσχολιαστές ότι παραμένω στα εδώ σχόλια παρών. Τούτο γιατί, όπως γνωρίζετε, είμαι συνειδητοποιημένος πολίτης αυτού του τόπου, για το ότι, διανύουμε τον μεταμεσαίωνα και νεομεσαίωνα των τελευταίων εξακοσίων χρόνων.

Κύριε Γκόλια πονάνε οι αλήθειες. Κάποιους δεν συμφέρει να ακούγονται. Αν δεν σας κάνει κόπος πολύ θα ήθελα να τις διαβάσω. Δια μέσου του email μου filbozouris@gmail.com Με τον δέοντα σεβασμό. Ένας Σουλιώτης

Ένας Σουλιώτης
Σας το έστειλα άμεσα. Με συγκίνησε το ενδιαφέρον σας. Όλοι όσοι έχουμε κάποιες στερεές γνώσεις και δεν είμαστε «μωρά (δηλαδή α-νόητοι, βλάκες) του κόσμου» δεν επιθυμούμε «μωρίαν», (δηλαδή α-νοησία, βλακεία) (διαβάστε,
παρακαλώ, πιό κάτω το σχόλιο του συσχολιαστή κυρίου Ανέστη Βλαχόπουλου, που αναφέρεται στα δύο συγκεκριμένα αυτά) ας τις πούμε με θάρρος, με όση παρρησία μάς
επιτρέπεται στον Νεομεσαίωνα που διανύουμε, με μοναδικό στόχο την ανθρωπιά, την προκοπή του πλησίον μας, του ανθρώπου. Αν μπορείτε, και δεν κοπούν τα σχόλιά σας,
δημοσιεύστε εδώ ό.τι θέλετε, από αποσπάσματα του σχολίου μου αυτού. Θα προωθηθεί ο σκοπός της παρουσίας μου εδώ. Η «αγάπη για τον πλησίον».

Και επειδή όπως ξέρετε μου αρέσουν τα αστεία: «Αγαπητέ κ. Γιανναρά, όπως βλέπετε, εμείς κάνουμε πράξη το… «κρυφό σχολειό» ».

από το Νεομεσαίωνα μου:

παλαιότερο σχόλιο για την παιδεία στην επιφυλλίδα της 23.09.2018 ("Νεκροφιλίας διαιώνιση")

Τα ζητήματα στην εκπαίδευση είναι πολυπαραγοντικά και σύνθετα. Συνεπώς απαιτούν εμ-πράγματες προσεγγίσεις, που χωρίς ν΄ απορρίπτουν συλλήβδην ό,τι παραδοσιακό ,προσλαμβάνουν τα σύγχρονα δεδομένα των επιστημών της Αγωγής και των άλλων επιστημών, αξιοποιώντας τα στη συγκεκριμένη κοινωνία και τις ιεραρχημένες ανάγκες της, όπως αυτές πρέπει ν΄ αποτυπώνονται μεσ΄ από έναν ουσιώδη και δημοκρατικό διάλογο...

# Να είστε καλά
Α.Β.

Η απάντησή μου αναρτήθηκε κατά λάθος στο παρακάτω σχόλιο του φίλου μου Savvas Karagiannidis. Παρακαλώ διαβάστε την.

Αγαπητέ κ. Γκόλια,

1ον. Χαίρομαι που συμφωνείτε με την περιεκτική τοποθέτησή μου για την Εκπαίδευση .

2ον. Για το ειδικότερο ζήτημα της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών, έχω την γνώμη πως είναι ένα πολύ σύνθετο και πολυπαραγοντικό ζήτημα.
( Που βέβαια χρήζει και ανάλογης διεπιστημονικής αντιμετώπισης).

Για το ότι "δεν πρέπει- κατά τη γνώμη σας- να διδάσκεται" ,δεν έχω την διεπιστημονική βεβαιότητα.
Προσωπικά θεωρώ πως είναι πολύ αναγκαίο και χρήσιμο στην πολυπολιτισμική πια κοινωνία μας ,οι μαθητές να έρχονται σε επαφή με το "θρησκευτικό'' γεγονός και τις λειτουργικές εκφάνσεις του, ως ένα από τα βασικά πεδία του κοινωνικο- ιστορικού εποικοδομήματος, με σκοπό την συνειδητοποίηση της Παράδοσης τους αφ ενός και τη γνωριμία τους με άλλες παραδόσεις για ένα γόνιμο διάλογο που θα διευρύνει την κατανόηση της θέσης τους και της σχέσης τους με τον Κόσμο .

3ον. Κατά την προσωπική μου άποψη, δεν τίθεται θέμα σύγκρουσης. Δηλ σύγκρουσης μεταξύ της χριστιανικής θεώρησης και της επιστημονικής. Η επιστήμη πριν διατυπώσει μια θεωρία εκκινει από μια πίστη ,μια ενόραση του επιστήμονα ερευνητή και στη συνέχεια με το πείραμα και το μαθηματικό λογισμό την επ-αλήθεύει ή την διαψεύδει. 'Ωσπου να ερθει μια άλλη θεωρία να καταρρίψει ή να υπερβεί την προηγούμενη της κ.ο.κ.
Στην Εκκλησία - αυθεντικά - και όχι στην αλλοτριωμενη εκδοχή της που μας περιβάλλει και διακρατεί, Η πίστη προτρέπει στην εμπειρική επ-Αλήθευση της Αλήθειας που συνοπτικά παρουσιάζεται ως δόγμα . Με άλλα λόγια αν μείνει κανείς στην τυφλή υποταγή στο δόγμα και στην εξωτερική/ ηθικιστικη προσαρμογή και δε βιωσει εμπειρικά και αληθινα το Σταυρό και τη ΑναΣταση, δηλαδη την σταδιακη ταφή του εαυτούλη και την ανάστασή του στο γεγονός της έμπρακτης αγάπης ,για όλους ,κυρίως για τους "Αλλους" ,τους ξενους και διαφορετικούς, δεν θα δει Θεου Πρόσωπο Αφου δεν ανα-γνωρισε στους αλλους τη σφραγίδα Του.
'εφ οσον εποιήσατε ενί τουτων των αδελφων μου ,των ελαχίστων,εμοί εποιήσατε" (Ιησούς Χριστός, Κατά Ματθαίον. 25,40)
Για το χώρο του φυσικού και του λογικού :η επιστήμη.
Για το επέκεινα αυτών : η Πίστη . Και οι δυο (επιστήμη καί πίστη) προς επ-αλήθευση
* ΔΕν λέω η θρησκεία. Μακριά από μένα!
Μιλώ για Πίστη (εμπιστοσύνη) σε μια μαρτυρημένη Παράδοση.. Δε μιλω για α-σαρκη ιδεολογία μα για σαρκωμένη παράδοση..

(Και όχι βέβαια γι αυτό που σφετερίζεται την παράδοση και φωνασκεί και όποιος δεν είναι μαζί του "πρέπει" να αφανιστεί στα τάρταρα (!).

Με εκτίμηση στην ειλικρίνειά σας και καλόπιστη κριτική στάση έναντι των πεποιθήσεών σας.( Για τις οποίες φαίνεστε απόλυτα σίγουρος περι της ορθότητός τους...) Α.Β.

Αγαπητέ. Η επιστήμη δεν έχει εναντιότητες, αντιπαλότητες. Είναι πάντα γαλήνια, ήρεμη, ευθεία, τίμια, ειλικρινής, αγνή, πάναγνη, Η αποστολή της είναι
μία: Η ΓΝΏΣΗ = ΕΠΙΣΤΉΜΗ (εκ του επίσταμαι = καλώς γνωρίζω) Η μέθοδός της είναι μία: Η απόδειξη, επαλήθευση, διερεύνηση, πλήρης διαλεύκανση της γνώσης, της αλήθειας, αποκλειστικά και μόνο με την εμπειρία, την αισθητήρια βεβαιότητα, μέσω των πέντε
αισθήσεών μας και των εξειδικευμένων επιστημονικών οργάνων και συσκευών παρατήρησης.
Ό,τι δεν αποδεικνύεται, παραμένει στον προθάλαμο του επιστημονικού εργαστηρίου προς επαλήθευση ή διάψευση. Μιλάμε για τη μοναδική γνώση και αλήθεια που διαθέτει ο άνθρωπος, για οδό και ζωή. Στον προθάλαμο αυτό βρίσκονται οι ισχυρισμοί της πίστης = εικασίας, υποθέσεων, ισχυρισμών, δοξασιών των εν-νοιών θεός, διάβολος, δαιμόνια, άγγελοι, αθάνατη ψυχή, μετά θάνατον ζωή, παράδεισος, κόλαση, ζόμπι, βρικόλακες, νεράιδες, φαντάσματα, εξωγήινοι κ.λ.π. Όλα αυτά γαλήνια και ήρεμα τίθενται προς εξέταση, προς έρευνα, φυσικά, μοναδικά, από την επιστήμη, η οποία έχει και τον τελευταίο λόγο, γι’ όλα αυτά, λόγο της βεβαιότητας.
Με εκτίμηση.

Το τελευταιο ονομα της επιφυλλιδος σου Χρηστο περικλειει και τη φυση της βδελυκτης Ρωμηοσυνης, το ποιοτης, μιας ποιοτης που για τους Ελληνες ετυμολογειται απο το ποιος [εκ τινος φυση, εκ τινος ειδος], λατινιστι qualis, εξ ου και το αγγλικο quality.
Ετσι Χρηστο, ποιος θα ποιησει την ποιοτητα ζωης που αποζητας απεγνωσμενα στις επιφυλλιδες σου; οι ατολμοι και μισανθρωποι αγυρτες μαντεις που μια ζωη μπαινοβγαινουν των πλουσιων τις θυρες;
Η οι ''πλουσιοι'' που αναβουν λαμπαδες δυο μετρα για να δειξουν οτι ειναι εναρετοι. . . χριστιανοι, και κανουν ''δωρεες'' στην Εκκλησια Α.Ε. με κλεμμενα χρηματα, φυσικα παντα με το αζημιωτο;

Σάββα γειά σου. Κατά λάθος έστειλα και σε σένα το παρακάτω μέιλ που ήταν για τον κύριο Βλαχόπουλο και τώρα δεν μπορώ να το σβήσω. Δεν πειράζει σου το στέλνω και σε σένα, να το διαβάσεις. Φιλικά.

Αγαπητέ. Για την εκπαίδευση που γράφετε είμαι σχετικότατος,
μέσα στο πετσί της, αφού έχω τρία (3) συντάξιμα χρόνια ως διορισμένος καθηγητής φυσικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, κάπου σαράντα (40) χρόνια διδάσκων φυσική μαθηματικά και χημεία σε δικό μου φροντιστήριο κυρίως σε μαθητές λυκείου, και κυκλοφορούν ακόμα στο εμπόριο έξι (6) τόμοι μου, συνολικά 2.500 σελίδων, «Προβλημάτων Φυσικής». Από ορθόδοξο χριστιανισμό είμαι επίσης σχετικότατος αφού…15 χρονών ήμουν «κυκλάρχης» σε «κυκλάμινα», 20 χρονών ήμουν ομαδάρχης σε παιδιά Λυκείου και πρώτος σε ψήφους σε εκλογές της Χ.Φ.Ε. (Χριστιανικής Φοιτητικής Ένωσης) των οργανώσεων της Αδελφότητας θεολόγων η «ΖΩΗ».

Σας αφιερώνω, από τη θέση μου τού σήμερα, μια σχετική περικοπή από το κομμένο εδώ σχόλιό μου, φυσικά, εννοείται, εν μέσω Μεταμεσαίωνα και Νεομεσαίωνα (δικός μου ο όρος, ευχαριστώ που τον τιμήσατε.):

«. Συνοψίζω τη θέση μου για το θέμα «θρησκεία»:
Η λεπτομερής επιστημονική επισκόπηση της Ιστορίας στο θέμα
αυτό βεβαιώνει ότι: Όλες οι θρησκείες στον πλανήτη από καταβολής κόσμου, ήταν, και είναι σήμερα αντιεπιστημονικές και ακριβώς γι’ αυτό τροχοπέδη στην πρόοδο του ανθρώπου και της ανθρωπότητας. Κήρυσσαν και κηρύσσουν εικασίες, δοξασίες, φαντασίες, δήθεν ως γνώσεις, ως επιστημονικές γνώσεις, ως επί το πλείστον στους
ολίγων γραμμάτων και αφελείς ή «πτωχούς τω πνεύματι».
Σταδιακή, προοδευτική, μόρφωση του πληθυσμού της γης, με
κατανόηση της σαφούς διάκρισης μεταξύ γνώμης, άποψης και επιστημονικής γνώσης. Σταδιακή, προοδευτική εξάλειψη των θρησκειών της υφηλίου, οι οποίες πουλώντας «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», από καθαρή πλάνη ή από καθαρή απάτη,
συσσωρεύουν πλούτη, με μοναδική επιδίωξή τους τον πλουτισμό, την καλοπέραση, την ευημερία τη χλιδή των αξιωματούχων τους.»

… Κατάργηση του «μαθήματος» των θρησκευτικών στα σχολεία και
αντικατάσταση αυτού με το μάθημα της θρησκειολογίας το οποίο θα διδάσκουν φιλόλογοι και ιστορικοί φιλολογίας. Κατάργηση των θεολογικών σχολών των πανεπιστημίων (παγκοσμίως), όπου διδάσκουν ακόμα και ρασοφόροι και ιεράρχες της Εκκλησίας, ως αντιεπιστημονικών, ως ανωτέρω, και διδασκαλία των μαθημάτων της
θρησκειολογίας και Ιστορίας των θρησκειών από καθηγητές της φιλολογικής σχολής των πανεπιστημίων.»
Με εκτίμηση.

Ευπεριγραπτος και αληθης λογος Χαραλαμπε.
Νασαικαλα και οχι μονο.

Η αντίσταση του κόσμου είναι η αποστροφή του βλέμματος ...

πες μου ότι όταν ψηφίζουμε πρέπει να γράφουμε στο ψηφοδέλτιο και το γιατί...

Γνωρίζω ότι όλοι οι Πατέρες, τους οποίους προσκυνώ ως αγίους, πίστευαν ότι η θέωση βιώνεται μόνο εις την αγκαλιάν της Εκκλησίας, όμως ... όμως, ο Ιησούς Χριστώς δήλωσε : "έλεον θέλω και ου θυσίαν". (Κατά Ματθαιον 12,7). Δηλαδή ; Δήλα δη ότι δεν θέλει διαδικαστικές τελετουργίες αλλά ψυχική-καρδιακή αγάπη. Αγάπη προς τον πλησίον, τον άλλον, και τον όλως άλλον, τον Θεό. Δυστυχώς η Εκκλησία έγινε Ίδρυμα και η Θεία Ευχαριστία από αναφορά των λόγων των εκκλησιαζομένων στον Θεό Λόγο, άσκοπη τελετουργία. Δυστυχώς και πάλι, όμως, "όπου γαρ εάν η το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί", ΄(ό.π. 24, 28) και οι κληρικοί έχουν μετατρέψει μέρος του σώματος του Ιησού που είναι οι λαϊκοί σε άβουλα πειθήνια πτώματα κι οι ίδιοι έγιναν γυπαετοί παρερμηνεύοντας το "όπου γαρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών". (ό.π. 6, 21).
Αλλά, "μη κρίνετε κατ' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε", (Κατά Ιωάννην, 7, 24), μάς λέει ο ύψιστος θεολόγος, ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού. Υπάρχουν και οι λίγοι φωτισμένοι ιερείς που κρατούν το Φως Του, κι όπου υπάρχει μαγιά, μάς είπε ο πολυπληγιασμένος στρατηγός Μακρυγιάννης, υπάρχει ελπίς. "Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων".(Προς Εβραίους, 11,1)
Αμήν.

! # ?

Τι είναι αυτά ; Βηξ ψάλτη ;
Ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μας, φίλε Απόστολε, μάς είπε όπου πέντε πιστοί, κι Αυτός παρών. Δεν μάς μίλησε για παπάδες, Μητροπολιτάδες και Πατριάρχες με γιορντάνια και πλουμίδια. Με λιμουζίνες και Γιουσουφάκια.
Ο πρώτος άνθρωπος που έγινε δεκτός στην Βασιλεία Του, πριν ακόμα και από την ίδια την Παναγία μας, δεν είχε πατήσει το πόδι του σε κτήριο Εκκλησίας, κι ούτε είχε φιλήσει χέρι παπά. Ληστής ήταν. Η Βασιλεία κερδίζεται με ειλικρινή μετάνοια και άδολη αγάπη. Όχι με ψαλμωδίες και λιβανωτά.
Η Εκκλησία Του πρέπει να είναι μια μάζωξη ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ, μια ταύτιση των λόγων των εκκλησιαζομένων που αναφέρονται στον Λόγο. Τέτοια Θεία Ευχαριστία βίωσα μόνο στο Περιβόλι Της.

Σύνελθε. Όσο έχεις καιρό.

σαν Απειλή φαίνεται.
τελεσίγραφο με πεπερασμένο χρόνο διάρκειας.
Για Τί και από Τί να συνέλθει?

Ολοι εσείς οι δήθεν πιστοί ορθόδοξοι ξέρετε μόνον αφορισμούς. Η κρίση με επιχειρήματα σάς είναι άγνωστη. Κι ας λέει ο άγιος Αββάς Ισαάκ ο Σύρος ότι η διάκριση είναι η ύψιστη αρετή.
Κι εσύ Δημήτριε Αθανασέ, δείχνε λίγο περισσότερο σεβασμό στις άγιες εικόνες. Μην τις χρησιμοποιείς ως άλοθι. Όσο για τον Χαράλαμπο, ας γευματίσει με τις ...επιφυλλίδες του !
Ερευνάτε τας γραφάς μαζί με την Πίστη.
Η Πίστη μας βασίζεται τόσο στην Άγια Γραφή όσο και στα κείμενα των Πατέρων. Μελετήστε τα προτού να γράφετε τις ανοησίες σας.
Απερίσκεπτε Απόστολε, πόσο καιρό είχε ο ληστής στον σταυρό του πριν μετανοήσει ;
Εσείς είστε οι μαύρες κηλίδες της Ορθοδοξίας.

Μπράβο ! Ρεκόρ "πιάσαμε" σήμερα : (επί 15, μέχρι τήν υποβολή τού παρόντος, σχολίων) Τό "σκόρ" Προσωπεία πρός Πρόσωπα είναι 13 πρός 2 ! Θά τό ζήλευε καί ο Γιάννης (άν ήταν ποδοσφαιριστής) !

Καί εις άλλα μέ υγείαν - καί μέ πολλήν μεμψιμοιρίαν ..., αλλά καί θάρρος γνώμης.

Συγχαίρει ο ανώτερος τον κατώτερο !

Κι αυτό το κρυπτογραφημμένο μήνυμα θα 'ταν καλύτερα να σταλεί ιδιαιτέρως.

Η γνώμη χαρακτηρίζεται θαρραλέα όταν στηρίζεται σε επιχειρήματα.

Κι όπως έλεγε ο Πλάτων, "όσο τα φαινόμενα παραμένουν τα ίδια, για τα ίδια θα μιλώ".

"Αποκρυπτογράφηση"

Μπράβο μας, αγαπητοί συσχολιαστές. Κάναμε "ρεκόρ" μέ τά σημερινά σχόλιά μας : Στά 15 ανηρτημένα σχόλια (μέχρι τήν στιγμή που υπέβαλα τό αρχικό δικό μου) τά 13 ήταν από "Ψευδωνυμούντες" (Προσωπεία) καί τά 2 (μόνο) από επωνύμως υπογράφοντες (Πρόσωπα). Τό "σκόρ", δηλαδή, (μέχρι τότε) είναι 13 - 2, που θά τό ζήλευε καί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, άν ήταν ποδοσφαιριστής (σάν αποτέλεσμα αγώνα)

Νά' μαστε καλά στήν υγεία μας καί νά γράφουμε κι' άλλα, έστω καί μέ πολλήν μεμψιμοιρίαν, αλλά καί μέ θάρρος γνώμης.

Ευχαριστούμε κ. ανώτερε τόσο για την αποκρυπτογράφηση όσο και για το "μπράβο" που μάς αναγνωρίζεις.
Κι η θαρραλέα γνώμη με ειχειρήματα. Δικαιωμένη από προτεζέ.
Κι όντως, να 'μαστε όλοι καλά. Κι όχι μόνο στην υγεία μας ...

Κύριε Γιανναρα : Σχετικά με το σημερινό σας άρθρο, μεταφέρω εδώ περικοπές, παραδόξως επίκαιρες παρά την ηλικια τους, σε ελεύθερη πλην ακριβή μεταφραση μου, απο το λήμμα "Priest" του "Philosophical Dictionary" του Βολταίρου :
"Η θρησκεία του Ιησού ειναι χωρίς αμφιβολία αυτή που αποκλείει τους ιερείς απο καθε κρατική εξουσία : "Διδετε στον Καίσαρα αυτά που ανήκουν στον Καίσαρα...το βασίλειο μου δεν ειναι αυτού του κόσμου." Για τον λόγο τούτο, οι διαμάχες ανάμεσα στο Κρατος και την Εκκλησία που εχουν καταματωσει την Ευρώπη για περισσότερο απο έξι αιώνες δεν ήσαν απο φταίξιμο της Εκκλησίας περισσότερο απο όσο ήσαν
οι επαναστάσεις εναντίον Θεου και ανθρώπων και μια συνεχής αμαρτία εναντίον του Αγίου Πνεύματος .
Ενας καλός ιερεύς θα πρέπει να ειναι ο ιατρός ψυχών...οταν ο ιερεύς λέει : "Λάτρευε τον Θεό, να είσαι δίκαιος, ανεκτικός και συμπονετικός, αυτός ειναι ενας πολύ καλός γιατρός. Οταν λέει : "Πίστεψε με, διαφορετικά θα καείς στη φωτιά", αυτός ειναι ενας εγκληματίας.
Η συμφωνία του Κράτους με την Εκκλησία ειναι μια τερατώδης συμφωνία, γιατί πίσω της κρύβεται μια δυσαρμονία ανάμεσα τους. Το Κρατος θα πρέπει να προστατεύει την Εκκλησία, όχι να συμφωνεί μαζι της. Αλλα τι πρέπει να γίνει με χώρες οπου η Εκκλησία γίνεται το Κρατος ;"
( Voltaire : "Philosophical Dictionary", Penguin Classics, 1972, pp. 346-347 )

Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ… ΣΩΜΑ
Ναι, καλός ο Βολταίρος ( 1694 – 1778), αλλά λίγο… περιορισμένος. Το αντικειμενικό πρόβλημα δεν είναι να διαχωρίσουμε τις αρμοδιότητες εξουσίας μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας, με βάση τις απαιτήσεις, τις φιλοσοφίες, τις μυθολογίες και τίς… προφητείες, είτε του Κράτους είτε της Εκκλησίας. Το αντικειμενικό πρόβλημα είναι να διαχωρίσουμε τις αρμοδιότητες αυτές, βασιζόμενοι σε σύγχρονα, αντικειμενικά και… επιστημονικά κριτήρια. Και η διαδικασία διαχωρισμού αρμοδιοτήτων πρέπει να αρχίσει, κατά τη γνώμη μου, με τη πανάρχαια – και… τραγική θα έλεγα – διάκριση της ανθρώπινης οντότητας σε ψυχή και σώμα. Και εξηγώ: Σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχολογίας η ανθρώπινη «ψυχή» δεν είναι τίποτα άλλο από τη προσωπικότητα του ανθρώπου – ο κοινωνικός άνθρωπος – ένα δημιούργημα που αναφύεται μέσα από τη συνδιαλλαγή μεταξύ των κοινωνικών υποχρεώσεων και των σωματικών αναγκών και αισθήσεων του ανθρώπου. Ο πατέρας της ψυχανάλυσης, Sigmund Freud (1856 – 1939), διακρίνει τρεις διαστάσεις στην ανθρώπινη ψυχή: (1) Τις κοινωνικές υποχρεώσεις τις οποίες αποκαλεί Superego (Υπέρ-εγώ), (2) Τις σωματικές, ενστικτώδεις ανάγκες και αισθήσεις, τις οποίες αποκαλεί id (σώμα, βάση), και (3) Τη πνευματική οντότητα, η οποία αναδύεται από τη συναναστροφή και τη… σύγκρουση μεταξύ των ανωτέρω δύο, και την οποία αποκαλεί ego (εγώ, ανθρώπινη προσωπικότητα). Λαμβάνοντας υπόψη, λοιπόν, τη σύγχρονη επιστήμη και τη… σύγχρονη λογική, δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τον σύγχρονο, κοινωνικό και… εκπολιτισμένο άνθρωπο, σε ανθρώπινο σώμα και ανθρώπινη ψυχή. Συνεπώς, σε μια σύγχρονη, προοδευτική κοινωνία, δεν υπάρχει χώρος για πανάρχαια «ιερά» ευαγγέλια και «άγια» πνεύματα. Εκτός, βέβαια, αν επιθυμούμε να προσφέρουμε στην Ελληνική Εκκλησία την… ήμισυ προσωπικότητα του σύγχρονου Έλληνα προς διαπαιδαγώγηση και διάπλαση, και την υπόλοιπη ήμισυ στο σύγχρονο Ελληνικό Κράτος. Ναι, ένα πόδι στο πανάρχαιο σκοτάδι και το άλλο πόδι στο σύγχρονο φως… Ευχαριστώ. Α. Κ.

Φίλε Κύριε Κωνσραντινιδη : Θα συμφωνούσα μαζι σας οτι ο Βολταίρος ήταν ήπιος , πολύ ήπιος στην κριτική του της χριστιανικής θρησκείας και
Εκκλησίας, αν συγκρίνουμε την κριτική του με το δικό σας αντί -θρησκευτικό μένος. Στην πραγματικοτητα, ο Βολταίρος δεν ήταν άθεος. Ήταν οπαδός του ντεισμου ( deism), ενος ρεύματος ιδεών του 18ου αιωνα που πίστευε στην ύπαρξη του Θεου, αλλα απέρριπτε την ύπαρξη ενος προσωπικού Θεου που παρεμβαίνει στα ανθρώπινα και κοσμικά δρώμενα.
Ο δυισμος ψυχή - σώμα δεν αποτέλεσε ποτε μέρος των ενδιαφερόντων του Φροιντ που πίστευε οτι όλες οι ψυχικές λειτουργίες θα αναχθούν τελικά στο βιολογικό υπόστρωμα τους, δηλαδή τις λειτουργίες του εγκεφαλου. Η διάκριση ψυχή - σώμα εισήχθη στη φιλοσοφία των νεότερων χρόνων απο τον Ντεκαρτ και παραμένει ακόμα ένα άλυτο πρόβλημα, μόνο που εχει μετονομαστεί και λέγεται τώρα "συνείδηση - εγκέφαλος πρόβλημα".
Φοβάμαι, οταν γραφετε για το Ego, Id and Superego, απλώς "κομίζετε γλαυκα ες Αθηνας", γιατί για εναν ψυχίατρο, σαν την αφεντιά μου, οι όροι αυτοι ειναι τα καθημερινά εργαλεία της δουλειάς του, η ψυχή και το σώμα της δουλειάς του, αν θέλετε. Οφείλω, ωστοσο, να υποδείξω ορισμένα ολισθήματα στο σχολιο σας, μικρά, κατανοητά και απολύτως συγγνωςτα ολισθήματα. Το Superego δεν ειναι "οι κοινωνικές υποχρεώσεις μας", αλλα οι εσωτερικευμενες εντολές και απαγορεύσεις που μας εχουν επιβάλλει απο την παιδική μας ηλικια η οικογένεια, το σχολείο, η Εκκλησία, η κοινωνία γενικα, και οι επίσης εσωτερικευμενες απειλές τιμωρίας μας αν παραβουμε τις εντολές αυτές και απαγορεύσεις. Αποκαλείτε το Ego "πνευματική οντότητα". Ο Φροιντ το θεωρούσε "μέρος της ψυχικής συσκευής" ( "part of the mental apparatus" ), το μέρος που εχει αναλάβει τις γνωστικές και προσαρμοστικούς ικανότητες του ατόμου, τοσο στις εσωτερικές ανάγκες του, δηλαδή τις ενορμήσεις του ( επιθυμίες) και τις απαγορεύσεις εναντίον τους, όσο και στην εξωτερική πραγματικοτητα. Για τον σκοπό αυτό το Ego χρησιμοποιεί ορισμένους μηχανισμούς άμυνας (απώθηση, άρνηση, προβολή κ.α.) που τροποποιούν, κατα το πλείστον υποσυνείδητα, τις ενορμήσεις (η και την αντίληψη της πραγματικότητας)
Πολύ ορθά σημειώνετε οτι το Ego γεννιέται απο τη σύγκρουση ανάμεσα στο Id and the Superego. Για τον Φροιντ, ο σκοπός της ψυχαναλυτικής θεραπείας συνοψίζεται στην φράση "Where the Id was shall the Ego be". Και καθώς εγκαταλείπουμε τις πρωτόγονες ενορμήσεις μας, γινόμαστε, όπως λέει και ο κ. Γιανναράς, λίγο πιο πολιτισμένοι.

Η ΨΥΧΗ, Ο ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ Ο… ΠΛΑΤΩΝΑΣ
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, αγαπητέ κ. Vasilis. Ναι, παρουσιάζετε πολύ καλά τη βάση της επιστημονικής προσφοράς του Φρόιντ σχετικά με τη ψυχολογία. Προσωπικά δεν είμαι επαγγελματίας ψυχίατρος, αλλά στις πανεπιστημιακές σπουδές μου μελέτησα, εκτός των άλλων, επτά μαθήματα (courses) ψυχολογίας – από τη ψυχανάλυση μέχρι τη κοινωνική ψυχολογία, τις ψυχικές διαταραχές και τη διαπαιδαγώγηση. Όμως, εδώ, θα διαφωνήσω μαζί σας σε δύο σημεία: (1) Αυτό που αποκαλείτε «αντί-θρησκευτικό μένος» στη προσωπικότητα μου, εγώ θα το χαρακτήριζα πικρία – ναι, ψυχική οδύνη και παράπονο. Και μερικές φορές κλαίω, όταν συγκρίνω την αίγλη του Ελληνικού Κλασσικού πολιτισμού, με το χριστιανικό σκοτάδι – δηλαδή, για δυο χιλιάδες χρόνια, ο Ελληνισμός δεν προσέφερε απολύτως τίποτε στον παγκόσμιο πολιτισμό. Ο χριστιανισμός χαρακτήρισε «αμαρτωλή» και «εφήμερη» την επίγεια ζωή, και… εξιδανίκευσε την «ουράνια» και «αιώνια» δήθεν… ζωή! (2) Διαφωνώ με τη πρόταση σας ότι ο διαχωρισμός της ψυχής από το σώμα άρχισε με τη φιλοσοφική προσφορά του Rene Descartes (1596 – 1650). Ο διαχωρισμός της ψυχής από το σώμα συνέβηκε από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να προσπαθεί να εξηγήσει τα όνειρα που είχε όταν κοιμόταν. Στην Ιλιάδα του Ομήρου, για παράδειγμα, και μετά τον θάνατο του Πάτροκλου, η «σκιά» του νεκρού ήρθε στο όνειρο του φίλου του Αχιλλέα και του ζήτησε να τον αποτεφρώσει για να μπορέσει να πάει στον Άδη. Στην Οδύσσεια, επίσης, Ο Οδυσσέας επισκέφτηκε τον Άδη, και αφού έδωσε αίμα στις σκιές για να πιούν και να… ζωντανέψουν, συνομίλησε μαζί τους. Ναι, έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τον ερχομό του Φρόιντ, για να μάθουμε ότι τα όνειρα αρχίζουν και τελειώνουν στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Όσον αφορά τον Descartes, ο Γάλλος φιλόσοφος μου θυμίζει την Απολογία του Πλάτωνα, όπου ο Σωκράτης παρουσιάζεται να αρνείται να δραπετεύσει από τη φυλακή για να αποφύγει τον θάνατο, και να λέει στους μαθητές του: Δεν φοβούμαι το θάνατο, γιατί ίσως να υπάρχει άλλη ζωή, η οποία είναι καλύτερη από την επίγεια. Ναι, πανάρχαιος ο διαχωρισμός της ψυχής και του σώματος, και καιρός είναι να ενωθούν. Ο μισός άνθρωπος είναι άγριο θηρίο και ο άλλος μισός είναι κοινωνικός πολιτισμός. Και όταν δημιουργούμε τις θρησκείες μας – είτε τις… εκκλησίες μας – δεν πρέπει να αγνοούμε το ήμισυ του… συνόλου. Περισσότερα στο ποίημα μου, Η Σάρκα και το Πνεύμα, που ακολουθεί, και στο οποίο ασχολούμαι πάλι με το superego, το id, και το ego, αλλά σε κοινωνική κλίμακα και υπεισέρχομαι στη προσφορά του Carl Jung και το κοινωνικό υποσυνείδητο (collective unconscious). Ευχαριστώ. Α. Κ.

Η ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

Μια αγάπη ανάμικτη με μίσος.
Ένας φουρκισμένος ανεμοστρόβιλος,
γεμάτος από έλξεις και απωθήσεις.
Αμάλγαμα αβάστακτων καημών
και πανίσχυρων ανταγωνισμών.
Ηφαίστειο με αδηφάγες φλόγες
και παγωμένες, νεκρές στάχτες.
Η ανίκητη, χιλιοπερήφανη Σάρκα,
και το μεγαλειώδες, επιβλητικό Πνεύμα.
(ο καταραμένος διάβολος και ο άγιος θεός…)

Οι δύο μονομάχοι τρίζουν τα δόντια τους,
σφίγγουν καλά-καλά τις γροθιές τους,
και ανταλλάζουν το φλογισμένο βλέμμα τους.

Πρώτα παίρνει σειρά η Σάρκα:

Μη με κοιτάς «αφ’ υψηλού» –
λες-και-πως είσαι ο αφέντης μου!
Μπορεί να είσαι ο «Λόγος»,
αλλά σου λείπει η φωνή.
Εγώ είμαι το πολύτιμο βάθρο σου.
Εγώ σου δίνω «σάρκα και οστά».
Χωρίς εμένα δεν υπάρχεις.
Είσαι μια αδειανή εκκλησιά.
Είσαι μια ιδέα κι’ ένα όνειρο.
Αναλογίσου τη μοίρα του Ίκαρου,
και χαλιναγώγησε τον εγωισμό σου.
Βάλε λίγο νερό στο κρασάκι σου –
πιες μια σταγόνα από μετριοπάθεια!

Με ανυπομονησία απαντά το Πνεύμα:

Μην υψώνεις τόσο πολύ τη φωνή σου,
για να σκεπάσεις τις αδυναμίες σου!
Μπορεί να είσαι το πολύτιμο βάθρο μου,
αλλά είσαι μονάχα σάρκα και κόκκαλα.
Αποτελείσαι από οξειδωμένα υγρά,
και αζωτούχες ύλες – πρωτεΐνες.
Σκέτες χημικές ουσίες και μεταβολισμοί.
Είσαι, απλώς, μια χούφτα πηλός,
χωρίς την ανεκτίμητη παρουσία μου.
Εγώ σου δίνω φτερά και φως.
Σε εξανθρωπίζω και σε εκπολιτίζω.
Είμαι η καρδιά και η ψυχή σου!

Τις τελευταίες λέξεις του πνεύματος
ακολούθησε μια βαριά σιωπή.
Οι δύο μονομάχοι αλληλοκοιτάζονται.
Επανεκτιμούν με ένταση ο ένας τον άλλο
και αναλογίζονται τη μεταξύ τους σχέση.
Αντιμετωπίζουν την ενότητα τους,
και βλέπουν καθαρά τη κοινή τους μοίρα.
Το σπιθοβόλο βλέμμα τους γλυκαίνει πια,
και οι γροθιές τους αρχίζουν να χαλαρώνουν.
Έχουν καταλάβει πως και οι δύο τους
ανήκουν στον ίδιο και μοναδικό χώρο.
Ο σκληρός, θανάσιμος ανταγωνισμός τους,
είναι μπλεγμένος με μια ζωογόνα συνεργασία.
Δεν υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές…
Και οι δύο τους διστάζουν για μια στιγμή
(μια μακροχρόνια, ατέλειωτη στιγμή…)
Ταλαντεύονται, τρικλίζουν, σκοντάφτουν.
Στο τέλος, σιωπηρά, αλληλοαγκαλιάζονται…

Ανδρέας Κωνσταντινίδης

Ευχαριστω για το εκτεταμένο και εμπεριστατωμένο σχολιο σας και το φιλοσοφικοτατο ποίημα σας. Συμμερίζομαι την πικρία σας για τον
εκπεσμο του αρχαίου ελληνικού μεγαλείου. Σήμερα είμαστε μια μικρή χώρα που μόλις καταφέρνει να επιβιώσει και δεν ειναι φταίξιμο μας. Ακολουθήσαμε τη νομοτέλεια της ακμής και παρακμής των μεγάλων πολιτισμών. Τι εχει απομείνει απο το μεγαλείο των αρχαίων Σουμερίων ,
των αρχαίων Αιγυπτίων, των Ασσυρίων ; Απόγονοι των Σουμερίων δεν υπάρχουν σήμερα, και οι απόγονοι των αρχαίων Αιγυπτίων και Ασσυρίων, οι ελάχιστοι που υπάρχουν ακόμα, δεν εχουν δίκη τους χώρα.
Για τον δυισμο, έχετε δίκιο. Η ιδεα οτι ο κόσμος διέπεται απο δυο αρχές ( δυισμος, δυαρχία ) ξεκίνησε στον 6ον π.Χ. αιωνα με τους οπαδούς του Ζωροαστρισμού ( φως και σκότος, καλό και κακό ) και συνεχίστηκε με τους πλατωνικούς και νέο - πλατωνικούς φιλοσόφους και τους γνωστικους και μανιχαιστικους αιρετικούς ( ψυχή και σώμα, σάρκα και πνεύμα, ύλη και πνεύμα ) και τους χριστιανούς θεολόγους του Μεσαίωνα. Στο σχολιο μου αναφέρθηκα στον δυισμο των νεότερων χρόνων του οποίου κύριος εκπρόσωπος ήταν ο Ντεκαρτ, ο πρώτος μοντέρνος δυιστης φιλόσοφος. Ειναι μοντέρνος , γιατί πίστευε στην αλληλεπίδραση ψυχής και σώματος που γίνεται, κατ' αυτόν, σ' ένα μικρό αδένα στη βάση του εγκεφαλου που λέγετα "επίφύσις" ( λατ. conarium, αγγλ.pineal gland ), όπου γίνεται, κατ' αυτόν, η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ ψυχής και σώματος.
Για τους νεύροφιλοσοφους της εποχής μας, συνείδηση, σκέψη, φαντασία, συναίσθημα, ελεύθερη βούληση και άλλες παρόμοιες έννοιες που ονομάζονται σύλληβδην "ψυχικές λειτουργίες" ειναι "λαϊκές" έννοιες που τελικά θα αναχθούν στις λειτουργίες του εγκεφαλου--κι' αυτό θα ειναι το τέλος του δυισμου "σώμα - ψυχή ". Ευχαριστω.

Μπράβο σας: «Για τους νεύροφιλοσοφους της
εποχής μας, συνείδηση, σκέψη, φαντασία, συναίσθημα, ελεύθερη βούληση και άλλες παρόμοιες έννοιες που ονομάζονται σύλληβδην "ψυχικές λειτουργίες"
ειναι "λαϊκές" έννοιες που τελικά θα αναχθούν στις λειτουργίες του εγκεφαλου--κι' αυτό θα ειναι το τέλος του δυισμου "σώμα - ψυχή ".» Ψάξτε, ερευνείστε με γαλήνη, ηρεμία αλλά επίμονα, με πείσμα το θέμα αυτό. Μην περισπάστε και χασομεράτε με «Διδαχές».

Ευχαριστω, κύριε Γκόλια. Να είστε καλα.

ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΣΕ ΤΟΠΟ… ΒΑΡΒΑΡΟ
Συμφωνώ απόλυτα με τον αγαπητό κ. Γιανναρά, ότι η εικόνα που παρουσιάζει η οργανωμένη ιεραρχία της Ελληνικής Εκκλησίας είναι ένα… «βδέλυγμα». Διαφωνώ, όμως, ότι η εικόνα αυτή είναι απόρροια οργανωτικών αδυναμιών – και ότι η βάση της Ελληνικής Εκκλησίας είναι τόπος «άγιος». Τουναντίον, η γνώμη μου είναι ότι η αποτρόπαια εικόνα που παρουσιάζει η Ελληνική ιεραρχία, είναι ένα φυσικό επακόλουθο της αποσύνθεσης της… αγιότητας του χριστιανισμού. Και εξηγώ: (1) Η φράση «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», την οποία τοποθέτησαν στο στόμα του Ιησού – και συνεπώς στο κέντρο του χριστιανισμού – οι δημιουργοί της θρησκείας αυτής, αναδεικνύεται σήμερα σαν μια μεγάλη απάτη, αν όχι ένα τρομερό ιδεολογικό έγκλημα. Μια απάτη και ένα έγκλημα, με στόχο να δικαιολογήσει και νομιμοποιήσει την εξουσία του Καίσαρα – και κατ’ επέκταση την εξουσία των Βυζαντινών αυτοκρατόρων – καθώς και να… εκμηδενίσει τις επίγειες απαιτήσεις και επιδιώξεις των πιστών χριστιανών. Είναι, όντως, μάταιο και… ακατόρθωτο να πείσουμε τον σύγχρονο, ελεύθερο και λογικό άνθρωπο, να γυρίσει τη πλάτη του στον επίγειο παράδεισο και να… αφοσιωθεί στον «ουράνιο παράδεισο». (2) Σήμερα είναι αδιανόητο να παραδεχθούμε ότι έχει διαπραχθεί «προπατορικό αμάρτημα», αφού τέτοια παραδοχή υπονοεί ότι ο… «παντογνώστης» δημιουργός, δεν γνώριζε εκ των προτέρων ότι ο Αδάμ και η Εύα θα τον… «παράκουαν». Και αν το γνώριζε, τότε φέρει ακέραια την ευθύνη για τις ικανότητες και… ανικανότητες της δημιουργίας του. Ναι, αθώοι ο Αδάμ και η Εύα! Και αφού δεν υπάρχει «προπατορικό αμάρτημα» – και «σκοπός» του Ιησού Χριστού ήταν να «σώσει» τον άνθρωπο από το «αμάρτημα» αυτό – τότε ο χριστιανισμός διαλύεται… εξ ων συνετέθη. Συγκεντρώνοντας, λοιπόν, τη προσοχή μας στο «βδέλυγμα» της ιεραρχίας της Ελληνικής Εκκλησίας, είναι, κατά τη γνώμη μου, απλός αποπροσανατολισμός από τη σήψη των πρωτόγονων και βάρβαρων πεποιθήσεων πάνω στις οποίες στηρίζεται. Ναι, «απ’ το κεφάλι βρωμάει το ψάρι». Πρώτιστα, όμως, το ψάρι πρέπει να βγει έξω από το νερό. Και, ομοιοτρόπως, με τη χριστιανική θρησκεία: Η ιεραρχία είναι «βδέλυγμα» επειδή, πρώτιστα, η θρησκεία βγήκε έξω από τις καρδιές των πιστών… Ευχαριστώ. Α. Κ.

Μητερες δεν υπαρχουν της Εκκλησιας Α.Ε., ολο πατερες και πατερες, φθανει, δεν βαρεθηκατε τους απατεωνες πλαστογραφους, που παντα με τη εξουσια της Εκκλησιας Α. Ε. σαρωναν και σαρωνουν καθε αντισταση με τη βοηθεια πολιτικων βιαιοτητων;
Οι Ελληνες ποτε δεν θα ελεγαν κατι τετοιο περι θεου η θεων, ακου δωρο για να τον δοξασουμε, και φυσικα δεν ηταν ολοι αυτοι οι παραφρονες και εξαλλοι προφητες, πατερες, και λοιποι του ιδιου φυραματος επιστημονες η ηλιθιοι, ηταν απλα πονηροι και αγυρτες που αδραξαν την ευκαιρια της εποχης τους.

Μαλιστα, τι αλλο θα διαβασουμε. . .
Οι Ισπανοι ητανε πρωτιστως χριστιανοι, και ολες οι κατακτησεις και σφαγες γινανε στο ονομα αυτουνου που εισαι οπαδος και ποτε του δεν υπηρξε.
Και αν υπαρχουν παραδειγματα απο τις ''μητερες'', εστω και μια ρηση, γιατι τοτε δεν το παρεθεσες, τι σε εμποδιζει;
Απληροφορητος μαλλον εσυ εισαι, μιας και δεν γνωριζεις, η ως αλλος ανωνυμος κα[λ]ογερος που αντιγραφει την αρχαιολογια καποιου Εβραιου ιστορικου, ο οποιος συνεληφθη και εγινε συνεργατης της ρωμαικης εξουσιας, που ενω διαβαζει το πρωτοτυπο απο τα Χρονικα του Τακιτου η απο τους Βιους των δωδεκα Καισαρων του Σουητωνιου, και εκπλησσεται απο την μη αναφορα στο κειμενο που διαβαζει κατι απο την ιστορια που ο ιδιος πιστευει, και προσθετει ο ιδιος δια χειρος του ενα αποσπασμα μιας ψευδης εξιστορισης χωρις ενδοιασμους, η τυψεις, φανταζοντας οτι πραττει ορθα, και οχι μια πλαστογραφια, καλη τη πιστει.
Και οπως ειχε πει ο Σενεκας, η θρησκεια θεωρειται απο τον λαο ως αληθινη, απο τους σοφους ψευτικη, και απο τους ηγεμονες χρησιμη.
Μην τα βαζεις με την αληθεια ζωντας στη ληθη.

Οι Ρωμηοί Πατέρες ήταν γνώστες της Ελληνικής Φιλοσοφίας. Οι δε Καππαδόκες ήταν φοιτητές στην Ακαδημεία του Πλάτωνος.Και η τότε φιλοσοφία κάλυπτε και τις επιστήμες.

Αγαπητε κυριε,ο κ.Γιανναρας εχει γραψει επανηλλειμενως για την τεραστια διαφορα μεταξυ ''θρησκειας'' και ''Εκκλησιας''..Μαλλον αγνοειτε την κοσμοθεωρια του και προ παντος την βαθεια του Πιστη στον Τριαδικο Θεο..Μαλλον ''κρινετε εξ ιδιων τα αλλοτρια'' κι εχετε θεοποιησει την προσωπικη σας λογικη,εγκλωβισμενος στο μυαλο σας..Υπηρξαν κι αλλοι στο παρελθον και θα υπαρξουν ασφαλως στο μελλον σαν και σας..Καλα ξυπνητουρια..Η Εκκλησια οχι μονο δεν σας φοβαται αλλα και προσευχεται ''για τους εν πλανη αδελφους ημων''